خشکبار و آجیل جزو پُرسودترین محصولات در ایران هستند. بهطورکلی، به انواع میوههای خشک مثل کشمش، آلو و قیسی و مغز دانههایی مانند بادام، پسته و گردو در ایران خشکبار گفته میشود.
آجیل نیز مخلوطی از این خوراکیها است که حضور پررنگی در فرهنگ ایرانیان دارد.
تقاضای روزافزون برای انواع آجیل و خشکبار ایرانی در داخل و خارج از کشور سبب شده است که ثبت شرکت خشکبار و آجیل در تمام مناطق کشور متداول باشد و افراد زیادی در این حوزه مشغول به کار باشند.
توانایی تولید محصول باکیفیت در کنار مهارتهایی مثل مدیریت و فروش میتواند به موفقیت چشمگیری در این عرصه بینجامد.
برای فعالیت در این زمینه شما باید روال قانونی کار را نیز طی کنید تا کسبوکار شما از دید قانون نیز به رسمیت شناخته شود.
حتی تولیدکنندگان سنتی و کارگاههای کوچک خانوادگی نیز باید برای گرفتن مجوز خشکبار و آجیل و پروانه کسب اقدام کنند.
نباید از خاطر دور داشت که بسیاری از شرکتهای آجیل و خشکبار مایلاند محصولات خود را صادر کنند و برای این منظور حتماً باید برای ثبت رسمی آن اقدام نمایند.
تولید محدود خشکبار معمولاً نیاز به فضایی بزرگ یا نیروی انسانی زیاد ندارد؛ اما اگر قصد تولید انبوه انواع آجیل رادارید و میخواهید یک کارگاه بزرگ تأسیس کنید، به مقدمات بیشتری نیاز دارید.
راهاندازی کارخانه خشکبار و آجیل نیازمند تهیۀ مکان مناسب و لوازم این کار است؛ اما درهرحال، پیش از جذب نیرو و تهیۀ مواد اولیه حتماً باید برای گرفتن مجوزهای لازم اقدام کنید.
تولیدیهای بدون مجوز خیلی سریع جریمه و در صورت اقدام نکردن برای ثبت شرکت خشکبار و آجیل، برای همیشه تعطیل میشوند.
بهترین راه برای تأسیس شرکت آجیل و خشکبار، ثبت شرکت سهامی خاص یا ثبت شرکت با مسئولیت محدود است.
مناسبترین گزینه برای شما متناسب با نوع فعالیت و اهداف شما تعیین میشود؛ بنابراین پیش از انتخاب نوع شرکت، توصیه میشود شرایط و ضوابط هر یک از این قالبها را بررسی کنید.
همچنین باید یادآور شد که برای دریافت جواز کسب خشکبار و آجیل، گرفتن مجوز مغازه خشکبار و آجیل و صدور پروانه کسب باید به اتحادیه صنفی هر شهرستان مراجعه کرد.
همچنین برای ثبت شرکت بستهبندی خشکبار، گرفتن جواز آجیل و مجوز خشکبار باید از سازمان جهاد کشاورزی و وزارت بهداشت مجوزهای لازم را اخذ نمود.
شرکت سهامی خاص یکی از دو نوع شرکت سهامی است. مهمترین تفاوت آن با شرکت با مسئولیت محدود در تعداد شرکا است.
برای تأسیس چنین شرکتی به حداقل سه نفر سهامدار نیاز است درصورتیکه برای تأسیس شرکت با مسئولیت محدود وجود دو نفر شریک کافی است.
البته از طرف دیگر، برای تشکیل مجامع عمومی آنها شرایط آسانتری در نظر گرفتهشده است.
شرکتهای با مسئولیت محدود نوع دیگری از شرکتهای سهامی هستند. شرایط تأسیس چنین شرکتهایی شباهت زیادی باهم دارند. باوجوداین، باید به تفاوتهای آنها دقت کرد. بهطور مثال، حق رأی شرکا در شرکتهای با مسئولیت محدود بر اساس میزان سرمایۀ افراد مشخص میشود، درحالیکه در شرکتهای سهامی خاص تعداد سهام اشخاص اهمیت دارد.
برای دریافت جواز کسب خشکبار و آجیل، گرفتن مجوز مغازه خشکبار و آجیل و صدور پروانه کسب باید به اتحادیه صنفی هر شهرستان مراجعه کرد.
راهاندازی بیمارستان درواقع یک سرمایهگذاری بلندمدت است که نباید با راهاندازی کلینیک دندانپزشکی تأسیس یک درمانگاه تخصصی اشتباه گرفته شود.
باید در نظر داشت که بیمارستان یک سازمان درمانی است که تمامی قوانین و مقررات یک سازمان در راهاندازی، جذب نیرو، آموزش پرسنل و فرایندسازیهای آن باید در نظر گرفته شود.
بدون داشتن یک برنامه مشخص مارکتینگ و استراتژی برندینگ، راهاندازی بیمارستان ممکن است به یک ریسک اقتصادی بسیار پرهزینه تبدیل شود.
در همان آغاز تشکیل مجمع سهامداران بیمارستان و نگارش اساسنامهها و تقسیم سهام، باید استراتژیهای کوتاهمدت و بلندمدت برندینگ و جذب بیمار نیز، به همفکری گذاشته شود.
در غیر این صورت، تضمینی برای بازگشت سرمایهها وجود نخواهد داشت.
شاید مهمترین گام در راهاندازی بیمارستان، انتخاب یک پیمانکار خبره و البته یک شرکت مشاور برندینگ و مارکتینگ در حوزه درمان است.
همکاری و همراهی این دو تیم باهم، میتواند فرایند تأسیس بیمارستان را سرعت بخشد.
بیمارستان درواقع یک موسسه پزشکی است و کلیه فعالیتهای آن در چارچوب یک سازمان، برنامهریزی و اجرا خواهد شد.
برای راهاندازی بیمارستان، مقررات و ضوابط ویژهای وجود دارد که از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بهدقت بر اجرای آن، نظارت خواهد شد.
برای تأسیس یک بیمارستان، نخست باید سهامدارانی گرد هم بیایند تا سرمایه مادی و علمی راهاندازی بیمارستان را تأمین نمایند.
بیش از نیمی از سهامداران باید از گروه پزشکان و پیراپزشکان باشند.
همچنین واضح است که هر بیمارستان تحت نظارت و همکاری با یک دانشگاه یا دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی، قرار خواهد گرفت.
با فرض اخذ پروانههای قانونی لازم، تأسیس یک بیمارستان در چند گام اساسی باید انجام شود:
بر اساس بررسیهای سازمان مجری ساختمانها و تجهیزات دولتی و عمومی، هزینه تأسیس یک بیمارستان عمومی در شهرهای کوچک به ازای هر یکتخت بیمارستانی حدود ۵۰۰ میلیون تومان و در شهرهای بزرگ حدود ۱ میلیارد تومان برآورد میشود.
البته با احتساب هزینه تجهیزات، این رقم به بیش از یک و نیم تا دو میلیارد تومان میرسد. به بیان بهتر برای تأسیس یک بیمارستان ۲۲ تختخوابی که کمترین میزان تخت مجاز خواهد بود، باید ۴۵ میلیارد تومان سرمایه وجود داشته باشد.
البته باید توجه داشت که بسیاری از هزینههای جانبی مانند موارد مصرفی، استهلاک برخی تجهیزات در زمان ساخت، هزینههای جذب و آموزش پرسنل، هزینههای مارکتینگ، هزینههای سربار و مدیریتی و مواردی ازایندست در تخمین بودجه ساخت بیمارستان، در نظر گرفته نشده است.
باید دقت داشت که هزینههای تأسیس و فعالیت بیمارستان در چهار دستهبندی کلی قرار خواهد گرفت:
ساخت، تجهیز و خرید وسایل و همچنین جذب و آموزش پرسنل.
بر اساس مطالعات دفتر مدیریت بیمارستانی و تعالی خدمات بالینی وزارت بهداشت، ۴۵ تا ۵۵ درصد هزینههای یک بیمارستان، صرف دستمزدها و هزینههای پرسنل و نیروهای بخش درمان میشود.
همچنین ۲۰ تا ۲۵ درصد از هزینهها برای تهیه دارو و تجهیزات پزشکی، ۴ تا ۵ درصد برای بخش تغذیه و بهطور متوسط ۱۲ درصد از هزینهها مربوط به کارپردازی خواهد بود.
طراحی و احداث ساختمان بیمارستان و محوطهسازی
طراحی ساختمان یک بیمارستان باید تابعی از قوانین بسیار سختگیرانهای باشد که بر عملکرد هر بخش، تأثیر خواهد گذاشت؛ ازجمله:
نخستین گام در تأسیس بیمارستان، تهیه زمین و محوطهسازی است که معمولاً ۱۰ درصد از بودجه ساخت بیمارستان را در بر خواهد گرفت.
به این معنی که هموارسازی زمین، جانمایی تأسیسات خارج از ساختمان بیمارستان، ایجاد محوطه کارگاهی، مسیرهای رفتوآمد پیاده و سواره، جدولکشی و خیابانسازی، پارکینگهای موقت و پارکینگ اصلی، ایجاد فضای سبز و مواردی ازایندست باید انجام شود.
باید در نظر داشت که یک بیمارستان ۲۲ تخت خوابی در حالت استاندارد باید حدود ۳ تا ۵ هزار مترمربع مساحت بنا داشته باشد.
البته حداقل مساحت مجاز به ازای هر تخت بیمارستانی، ۵۰ مترمربع است. درنتیجه حداقل مساحت موردنیاز ۱۱۰۰ مترمربع خواهد بود. بااینحال با رعایت استانداردهای مختلف مانند ایجاد فضای سبز، پارکینگ و مواردی ازایندست، درنهایت به بیش از ۱۱۰۰ مترمربع فضا نیاز خواهد بود.
بیمارستان بهعنوان یک سازمان درمانی، از بخشهای مختلفی تشکیلشده است که هرکدام پرسنل و مدیریت جداگانهای را شامل خواهد شد.
در چنین شرایطی استخدام، عقد قرارداد و آموزش پرسنل، یک فرایند زمانبر و پرهزینه است که باید در سرمایهگذاری اولیه، آن را مدنظر قرارداد.
استانداردهای مختلفی برای تعیین نیروی انسانی موردنیاز و بهینه در یک سازمان وجود دارد تا به بالاترین بهرهوری دستیافت.
از سوی دیگر قوانین و ضوابطی نیز از سوی دولت در این زمینه وجود دارد که معمولاً به دلیل کمبود همیشگی نیروهای پرستاری، این قوانین بهطور کامل اجرایی نمیشود.
بااینوجود یک برآورد کلی از نیروهای موردنیاز در یک بیمارستان و تعداد هر نیرو، وجود دارد:
در تمامی شهرهای بزرگ که عبور و مرور افراد بسیار زیاد است؛ احتمالاً یکی از چالشهای بزرگ افراد پیدا کردن جای پارک خواهد بود.
در اینگونه مناطق حتماً باید یک یا چند پارکینگ عمومی طبقانی یا معمولی جهت رفاه حال مردم احداث شود و این مسئله بهنوعی یک ضرورت است.
جهت احداث، متقاضی حتماً باید اقدام به اخذ جواز کسب نماید.
در شهرهای بزرگ بهخصوص در تهران، معضل نبود جای پارک بهشدت موردتوجه قرارگرفته است.
بهنحویکه هماکنون محدودیت و ممنوعیت فراوانی جهت ساخت سازههایی که فاقد پارکینگ هستند؛ اعمال میشود.
بنابراین شهرداری تا حد امکان به پروژههایی که پارکینگ مناسبی در نقشه آنها پیشبینینشده باشد؛ مجوز ساخت نخواهد داد.
البته در مواردی که به دلیل کمبود فضا و دلایل دیگر امکان ورود خودرو به معابر وجود ندارد؛ حداکثر تا فاصله ۲۵۰ متری از محل موردنظر باید یک پارکینگ عمومی مناسب احداث شود.
به دلیل لزوم و احتیاج مبرم شهرهای بزرگی همچون تهران، مجوز اختلاط پارکینگهای عمومی و تجاری نیز در برهههای زمانی مختلف به سرمایهگذاران اهدا میشد.
بر اساس این مجوز به سرمایهگذار اجازه داده میشد که درازای سرمایهگذاری جهت ساخت، بخشی از فضای موجود را نیز به واحدهای تجاری اختصاص دهد و از این راه سود قابلتوجهی کسب کند.
البته این مسئله برای مراکز تجاری نیز خالی از لطف نیست. بهاینعلت که قطعاً مردم ترجیح میدهند.
از مراکز تجاری استفاده کنند که دارای پارکینگ باشد که بتوانند؛ با آسودگی خاطر به خرید بپردازند.
درنتیجه، زمانی که یک مرکز تجاری پارکینگ مناسبی در نزدیکی خود در نظر نگیرد؛ دچار زیان میشود و بهتدریج مشتریان خود را از دست خواهد داد.
جهت احداث پارکینگ عمومی به همراه واحد تجاری وسعت اراضی باید ۱۰۰۰ مترمربع یا بیشتر باشد.
در خصوص اراضی بین ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ مترمربع با در نظر گرفتن ضوابط، امکان تأسیس پارکینگ طبقاتی و اخذ جواز کسب در نظر گرفته میشود.
اگر وسعت اراضی حدود ۵۰ مترمربع باشد؛ تنها امکان احداث پارکینگ طبقانی مکانیزه فراهم خواهد بود.
بهطورکلی سیاستهای شهرداری و شهرسازی به سمت تشویق متقاضیان به احداث پارکینگهای طبقانی و رمپی در سطح شهرهای شلوغی همچون تهران پیش میرود.
لازم به ذکر است که ضوابط احداث پارکینگهای مسکونی با عمومی کاملاً متفاوت هستند و برای اطلاع از ضوابط آن باید به وبسایت حملونقل شهری مراجعه شود.
پینت بال یک ورزش تیراندازی اندازی است ولی با این تفاوت که افراد به هم شلیک میکنند و اسلحهی آن اسلحههای بادی و بیخطر هستند.
در ابتدا مثل هر چیز دیگری شما نیازمند یک مکان هستید.
چونکه این ورزش یک ورزش پر جنب وجوش است، مکانی حداقل با متراژ 700 متر و روباز نیاز دارید.
به جهت اینکه جذابتر شود.
حالا در این مکان روباز نیازمند وسایلی مانند تفنگ پینت بال و دستگاه گاز گلوله مخصوص پین بال موانع در زمین مانند: لاستیک و ماشینها قدیمی و مچاله شده تانکر آبفلزی و سایر لوازم دکوراسیونی هستید.
برای تهیه اسلحه شما نیازمند اخذ مجوز خرید تفنگ و پشتیبانی بیمه هستید.
دورتادور محوطه را باید با تورهای پلاستیکی مستحکم بپوشانید.
چراکه نباید گلوله به خارج از محوطه نفوذ کند و خسارتهای مالی و گاها جانی به بار آید.
در کنار تمام این موارد باید لباس مخصوص به تعداد و همچنین کلاه و دستکش به تعداد تهیه کنید.
ببینید مسئله اصلی گاز به جهت شارژ اسلحه و همچنین گلوله قیمت بالا میرود.
تمام اینها به این بستگی دارد که شما گاز اسلحه را از چه نوعی و با چه قیمتی همچنین گلولهها را بهصورت عمده چگونه خریداری میکنید.
ولی گلها مورد بوده که ورودی 1 ساعت زمین پینت بال به 200 هزار تومان هم به ازای هر نفر رسیده است.
چراکه به هر نفر 300 عدد گلوله اهداشده و اسلحه نیازمند حداقل سه مرتبه شارژ گاز با فشار 2.5 است.
بازار میوه و ترهبار یکی از قدیمیترین بازارهای موجود در دنیا است. برای موفقیت در این بازار باید پشتکار و تلاش فراوانی داشته باشید و البته به ابزارهای درستی نیاز دارید.
راهاندازی یک مغازه میوه و ترهبار میتواند بسیار پرسود باشد، اما برای این کار باید یک نقشه راه مناسب طراحی کنید.
هرچند مشکلات متعدد مانند نوسانات ارزی و شیوع بیماری کرونا بر بازار میوه و ترهبار نیز تأثیرات منفی گذاشته است.
بل از انجام هر کاری باید تصمیم بگیرید ماهیت کار شما به چه صورت است و تصمیم دارید چه چیزهایی را در مغازه میوه و ترهبار خود بفروشید.
برای مثال تصمیم دارید مغازه را به شکل سنتی راهاندازی کرده و میوه و ترهبار را به شکل کیلویی بفروشید و یا دوست دارید شکل مدرنتری به مغازه خود داده و مانند سوپرمارکتها میوه و ترهبار را بهصورت بستهبندی به فروش برسانید و یا شاید دوست داشته باشید ترکیبی از این دو روش را انتخاب کنید.
علاوه بر این باید بر روی محصولاتی که قصد فروش آنها رادارید فکر کنید.
آیا قصد شما تنها فروش میوه و ترهبار است؟
یا محصولات مرتبط مانند مربا یا ترشی را نیز به فروش میرسانید؟
آیا تنها قصد خدمترسانی به مشتریان حقیقی رادارید؟
یا میتوانید برای همایشها و مراسم سازمانهای مختلف نیز میوه تهیه کنید؟
با پاسخ به این سؤالات میتوانید ماهیت کسبوکار خودتان را مشخص کرده و نقشه راه خود را تعیین کنید.
برای تهیه کالاهای مغازه میوه و ترهبار، مانند بسیاری از مشاغل، به ارتباطات مناسب نیاز دارید. بهطور عمومی فروشندگان میوه و ترهبار از جای ثابتی میدان میوه و ترهبار محصولات خود را تهیه میکنند. شما باید از قبل به میدان سرزده و با فروشندگان صحبت کنید.
برقراری ارتباط با فروشندهها و شناخت نسبی از آنها به شما کمک میکند تأمینکننده خود را بهتر انتخاب کنید.
اگر بتوانید محصولات خود را بهطور مستقیم از کشاورزان تهیه کنید، میتوانید در رقابت با سایرین قیمتهای بسیار بهتری پیشنهاد بدهید؛ هرچند این کار چندان ساده نیست.
انتخاب یک تأمینکننده مناسب و منصف، نقش مهمی در مزیت رقابتی مغازه شما دارد.
اگر خودتان وسیلهای برای حمل بار نداشته باشید، هزینههای اجاره وانت را نیز باید در نظر بگیرید.
شما باید از زمان خرید محصولات و حمل آنها به مغازه تا لحظه فروش و تحویل به مشتری، آماده روبهرویی با مشکلات مختلف را داشته باشید.
سرمایه اولیه موردنیاز برای راهاندازی مغازه میوه و ترهبار شمال هزینه رهن و اجاره مغازه (خرید)، هزینه دریافت مجوز، هزینه خرید محصولات برای فروش و هزینه خرید تجهیزات موردنیاز است.
هزینه رهن و اجاره مغازه در طول زمان متفاوت است اما برای اجاره یک مغازه 12 متری در یک مکان پر رفتوآمد باید بین 70 تا صد میلیون تومان رهن و بین دو تا هشت میلیون تومان اجاره بپردازید.
هزینه تهیه محصولات اولیه نیز بسته به نوع محصولاتی که قصد فروش آنها رادارید، میتواند بین پنجتا 25 میلیون تومان باشد.
در کنار این هزینهها باید هزینه دکور را نیز در نظر بگیرید، هرچند دکور هزینه ضروری نیست، اما میتواند به شما در افزایش فروش کمک بسیاری کند.
هزینه تجهیزاتی مانند ترازو و نرمافزار حسابداری نیز ازجمله مواردی هستند که باید آنها را در نظر بگیرید.
برای راهاندازی مغازه میوه و ترهبار باید از اتحادیه فروشندگان میوه و ترهبار مجوز اخذ کنید.
برای تهیه پروانه کسب نیز باید ابتدا مدارک موردنیاز را تهیهکرده و درخواست خود را ثبت کنید.
سپس باید مکان مغازه را مشخص کنید تا بازرسان اتحادیه از آن بازدید کنند.
پس از بازدید بازرسان و در صورت نبود مشکل، پروانه کسب شما برای فعالیت در صنف فروشندگان میوه و ترهبار صادر میشود.
تهیه این پروانه هزینهای نزدیک به دو میلیون تومان در سال 99 در بر خواهد داشت.
فرایند تهیه پروانه کسب در صورت نبود مشکل حدود یک ماه طول خواهد کشید و پسازآن میتوانید فعالیت خود را در این صنف آغاز کنید.
برای راهاندازی مغازه میوه و ترهبار و شروع شغل میوهفروشی به یک ترازو، یخچال یا سردخانه (بسته به وسعت مغازه و حجم کسبوکار)، یک لپتاپ یا کامپیوتر و یک نرمافزار حسابداری نیاز دارید.
ترازوهای برندهای مختلف کاربردهای مشابهی دارند و میتوانید هرکدام از آنها را انتخاب کنید.
باید ترازو امکانات زیر را جهت اتصال به کامپیوتر داشته باشد: